(Raymers, M. ,2020)

Emma, wat zijn jouw burn-outklachten? 

“Oververmoeidheid, lichamelijk ben ik moe, ziek, hoofdpijn, heel veel stress, dat is het wel.” 

Toen Emma dit vertelde, schrok ik wel een beetje. Ze had het al langer over haar klachten, maar toen ze het zo opnoemde, wist ik niet dat het zoveel was. Ik merkte zelf dat ze bijvoorbeeld niet meer mij meevroeg naar de sportschool en vaker de bus weer pakte in plaats van fietsen naar school. Ze is ook al sinds september eigenlijk ziek. Ze heeft het al 2 maanden over hoofdpijn, buikpijn, kramp in haar kuiten, verkoudheid en gewoon ziek zijn. 

Hoe beïnvloedt dit jouw leven? 

“Ik heb heel veel behoefte aan slaap, maar ik kan niet altijd slapen omdat ik dan aan het piekeren ben. Als ik wel slaap, slaap ik heel veel en voel ik me niet uitgerust als ik wakker word. Mijn vriend wordt gek van me; ik ben best wel chagrijnig als ik thuis ben en heb nergens zin in, dat vindt hij irritant.” 

Zelf merk ik ook dat Emma vaker thuis wil zijn vergeleken met vroeger. Eerst gingen we vaak voor en na school nog aan school zitten, en nu komt ze vaak alleen voor de lessen en gaat ze meteen daarna weer naar huis. We zitten nu ook in andere klassen, waardoor het vaak lastig is om elkaar te zien als Emma naast de lessen voornamelijk thuis te vinden is. We belden vroeger ook om de dag of als er iets gebeurde, maar ze lijkt hier ook geen energie meer voor te hebben. 

Hoe gaat het op school? 

“Ik begin steeds verder achter te lopen. Ik vind het lastig om het bij te houden. Ik ervaar pure paniek als het gaat om school; angst en stress. Na de stressvolle schoolweek komt het weekend, waarin ik ook het hele weekend moet werken. Als ik tijd voor mezelf heb, wat weinig is, dan kan ik ook niet genieten van deze tijd zoals mijn hobby’s. Verder kost ook alles moeite, ook vakken die ik hartstikke leuk vind; het werken eraan kost veel meer moeite dan vroeger.” 

Ik merk zelf ook dat ze meer dingen voor zich uitschuift dan vroeger en voortdurend bezig is met de deadlines, wat erg overweldigend is en juist door deze paniek over de omvang van de opdracht juist niets doet, wat weer zorgt voor meer stress. 

(Craciunescu, E. ,2020)