Categorie: Uncategorized

(Counselling, 2015)

Ik kwam erachter dat ik een burn-out had doordat: ik niet goed sliep, ik kon mij slecht concentreren, ik maakte fouten op het werk die ik anders niet zou maken en ik was sneller emotioneel dan normaal. Daarnaast had ik het gevoel dat alles te veel was en dat ik geen overzicht meer had op alles, hierdoor bekeek ik alles negatief en betrok ik alles op mijzelf. 

Op een gegeven moment ben ik in een boekje over burn-out gaan lezen en daarin zag ik een checklist en ik kwam erachter dat al mijn symptomen overeenkwamen met een burn-out.  

Daarna heb ik mij ziekgemeld op werk en ben ik hulp gaan zoeken bij de psycholoog daarnaast heeft mijn huisarts mij uiteindelijk rustgevende medicatie voorgeschreven. 
Naast hulp van de psycholoog en huisarts, heb ik ook veel dingen thuis gedaan om mijn burn-out te verhelpen, Ik ben iedere dag gaan wandelen, ik heb aan yoga gedaan, ik heb mijn gedachtes opgeschreven en heb veel met mijn familie gepraat over mijn burn-out. 

Naar voorschrift van mijn psycholoog heb ik ook mindfulness oefeningen gedaan, veel van deze oefeningen waren gericht op acceptatie en loslaten.  
Een oefening die mij erg hielp was de ademhalingen oefening, deze oefening hielp mij met het stilzetten van mijn pieker gedachtes, en hielp mij focussen op een ding per keer in plaats van de razende storm die eerst in mijn hoofd heerste. 

Wat uit eindelijk het meeste hielp was ontslag nemen, ik was het oneens met mijn leidinggevenden (het waren er 5) en kon geen invulling geven aan mijn eigen werk, daarnaast waren zij heel star in het veranderen, en zij kwamen hun beloftes vaak niet na.   

Nu heb ik een andere baan waarbij ik maar een leidinggevende heb, waarbij ik kan meer invulling geven aan mijn eigen werk, en waarbij het weer voelt alsof ik dingen mag leren.  
Ik heb nu geen last meer van burn-out symptomen. 

Ik zou mensen met een burn-out willen meegeven om je klachten serieus te nemen en op zoek te gaan naar hulp die bij je past, blijf niet te lang zitten met je klachten want dat maakt het vaak alleen maar erger. 

(Zaagsma, 2023)

(Raymers, M. ,2020)

Emma, wat zijn jouw burn-outklachten? 

“Oververmoeidheid, lichamelijk ben ik moe, ziek, hoofdpijn, heel veel stress, dat is het wel.” 

Toen Emma dit vertelde, schrok ik wel een beetje. Ze had het al langer over haar klachten, maar toen ze het zo opnoemde, wist ik niet dat het zoveel was. Ik merkte zelf dat ze bijvoorbeeld niet meer mij meevroeg naar de sportschool en vaker de bus weer pakte in plaats van fietsen naar school. Ze is ook al sinds september eigenlijk ziek. Ze heeft het al 2 maanden over hoofdpijn, buikpijn, kramp in haar kuiten, verkoudheid en gewoon ziek zijn. 

Hoe beïnvloedt dit jouw leven? 

“Ik heb heel veel behoefte aan slaap, maar ik kan niet altijd slapen omdat ik dan aan het piekeren ben. Als ik wel slaap, slaap ik heel veel en voel ik me niet uitgerust als ik wakker word. Mijn vriend wordt gek van me; ik ben best wel chagrijnig als ik thuis ben en heb nergens zin in, dat vindt hij irritant.” 

Zelf merk ik ook dat Emma vaker thuis wil zijn vergeleken met vroeger. Eerst gingen we vaak voor en na school nog aan school zitten, en nu komt ze vaak alleen voor de lessen en gaat ze meteen daarna weer naar huis. We zitten nu ook in andere klassen, waardoor het vaak lastig is om elkaar te zien als Emma naast de lessen voornamelijk thuis te vinden is. We belden vroeger ook om de dag of als er iets gebeurde, maar ze lijkt hier ook geen energie meer voor te hebben. 

Hoe gaat het op school? 

“Ik begin steeds verder achter te lopen. Ik vind het lastig om het bij te houden. Ik ervaar pure paniek als het gaat om school; angst en stress. Na de stressvolle schoolweek komt het weekend, waarin ik ook het hele weekend moet werken. Als ik tijd voor mezelf heb, wat weinig is, dan kan ik ook niet genieten van deze tijd zoals mijn hobby’s. Verder kost ook alles moeite, ook vakken die ik hartstikke leuk vind; het werken eraan kost veel meer moeite dan vroeger.” 

Ik merk zelf ook dat ze meer dingen voor zich uitschuift dan vroeger en voortdurend bezig is met de deadlines, wat erg overweldigend is en juist door deze paniek over de omvang van de opdracht juist niets doet, wat weer zorgt voor meer stress. 

(Craciunescu, E. ,2020)